کتابخانه عمومی پالافولس
معماری شاعرانه و مستقل انریک میرالس را به سختی می توان تحت عناوین و سبک های رایج دسته بندی نمود. هرچند بسیاری از منتقدین وی را تحت تاثیر معماری لوکوربوزیه، لویی کان، آلوار آلتو و حتی کانستراکتیویست های روسی می دانند اما به نظر می رسد که میرالس در مدت زمانی کوتاه توانست زبان شخصی خود را فراتراز کلیشه ها و چهارچوب های معماری اروپا معرفی کرده و تاثیر عمیقی بر معماری نسل جدید معماران اسپانیا داشته باشد. در اثار وی چوب، بتن و آجر، شیشه و فولاد به زیبایی با یکدیگر ترکیب شده و احجامی با هندسه نامتعارف و مقیاسی انسانی پدیدار می شوند. شیوه طراحی وی نیز همچون آنتونی گائودی معمار صاحب نام اسپانیایی متکی به ساخت ماکت های دقیق و جزئیات بوده و به همین دلیل در آثار او فرم کالبدی بنا بسیار ازاد و سیال می باشد.
میرالس در سال ۱۹۵۵ متولد و در سال ۱۹۷۸ از دانشگاه معماری بارسلونا فارغ التحصیل گردید. وی به همراه همسر دوم خود بندتا تاگلیبائو دفتر معماری EMBT را تاسیس نموده و حوزه فعالیت خود را فراتر از مرزهای اسپانیا گسترش داد. در دهه نود میلادی در چندین مسابقه معماری داخلی و بین المللی شرکت و موفق به کسب رتبه نخست گردید که از این جمله می توان به برج اداری نوستروم در بارسلونا و همچنین مهم ترین اثر وی پارلمان اسکاتلند اشاره نمود. میرالس در سال ۲۰۰۰ و در سن ۴۵ سالگی در گذشت اما دفتر معماری وی همچنان به فعالیت حرفه ای و شرکت در مسابقات معماری ادامه می دهد. او بیشتر عمر کوتاه خود را صرف آموزش معماری در دانشکده معماری بارسلون نموده و به عنوان پروفسور مدعو در دانشگاه های هاروارد، کلمبیا و مدرسه معماری A-A به سخنرانی و اموزش معماری پرداخت.
در سال ۱۹۹۷ میلادی میرالس در مسابقه طراحی کتابخانه عمومی شهر پالافولس در نزدیکی بارسلونا شرکت نمود که در نهایت طرح وی به عنوان طرح برنده انتخاب گردید. در طرح پیشنهادی میرالس همچون سایر آثار پیوند مناسبی میان بنا و بستر پروژه وجود داشته و این امر نظر هیئت داوران را به خود جلب نمود. ساختمان کتابخانه بنایی متواضع و یک طبقه به مساحت ۶۲۵ مترمربع است که در زمینی به مساحت ۱۷۰۰ متر و در مجاورت پارکی عمومی قرار دارد. میرالس در طراحی این کتابخانه از قراردادهای فضایی رایج در کتابخانه های آموزشی دوری جسته و تا جای امکان سعی دارد تا کتابخانه به بنایی صمیمی و در دسترس برای عموم مردم به خصوص کودکان و نوجوانان تبدیل گردد.
بنای کتابخانه همچون موجودی زنده و جاندار به نظر می رسد که در سایت رشد نموده و ریشه دوانده است. ساختمان در حدود یک متر در زمین فرو رفته و فرم بام ها هماهنگ با پارک و کوه های اطراف منحنی شکل و شیبدار طراحی شده اند. دیواره هایی طویل با ارتفاعی کم، ساختار اصلی فضاهای داخلی کتابخانه و فضای سبز پیرامون آن را ساماندهی می کنند که گویی پیش از این نیز سال ها در سایت مستقر بوده اند. این پیوند به حدی ناگسستنی است که تفکیک بنا از سایت را دشوار می سازد. به واسطه این دیواره های ارگانیک است که تعدادی حیاط نیمه عمومی در پیرامون ساختمان تعریف شده و تمامی فضاهای داخلی از منظر این حیاط ها بهره برده اند. به غیر از دیواره هایی که به داخل بنا رسوخ کرده اند تیرها و ستون های فولادی بی هیچ آلایشی فضاهای داخلی را از یکدیگر تفکیک می کنند. جداره های داخلی و خارجی را آجرهای قرمز رنگی در هماهنگی کامل با بناهای مجاور پوشانده اند. استفاده از نورطبیعی در فضاهای عمومی و نورگیرهایی با اشکالی ارگانیک در بسیاری از اثار میرالس شاخص می باشند. در این بنا نیز سطح بام توسط ورقه های فلزی از جنس زینک پوشانده شده و علاوه بر سطوح شفاف میان بام و دیواره ها نورگیرهایی دایره ای شکل نور طبیعی را به فضاهای داخلی کتابخانه هدایت می کنند. پلان بنا بسیار انعطاف پذیر بوده و از کنارهم قرار گرفتن فضاهای خطی، کوچک و نیمه مستقل حاصل می گردد.
منبع:
مجموعه کتب عملکردهای معماری
