بیمارستان سنت الاو

بحث در مورد انتقال بیمارستان ۱۰۰ ساله سنت الاو به مکانی دیگر خود زمینه ساز ساخت بنایی جدید بود. بیمارستان مرکزی شهر تروندهایم متشکل از شش ساختمان مجزاست که هرکدام در یک بلوک شهری در میان شبکه ای هماهنگ از مسیرهای دوچرخه و اتومبیل و پیاده رو قرار گرفته است. این شریان های ارتباطی شهری با حداقل دخل و تصرف مسیر اصلی ارتباط مجموعه را نیز تشکیل می دهند. طرح هرساختمان با رعایت خط مشی یکسان در طراحی و برنامه ریزی به شرکت های معماری جداگانه سپرده شد تا مجموعه ای متنوع شکل گیرد. مجموعه ای از راه های ارتباطی زیر زمینی برای دسترسی های فنی و پل های هوایی معلق میان توده ها برای عبور کارکنان و مراجعه کنندگان انسجام مجموعه را به عنوان یک بیمارستان حفظ می نماید. در عین حال هریک از این احجام شکسته با رو کردن به فضای درون حسی از استقلال را به نمایش می گذارند: استقلال عملکردی هر ساختمان که حاصل برخورداری از بخش های بستری، درمانی و فضاهای خدمات و پشتیبانی اختصاصی است. توده های خطی با بال های باریک حداکثر نور روز که منبعی کمیاب در نروژ است را به عمق فضاهای داخلی می کشاند.

مراحل ساخت بیمارستان جدید با اهداف درمانی، تحقیقاتی و آموزشی، شامل دو فاز از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ و از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ برنامه ریزی شد. فاز اول شامل ازمایشگاه مرکزی، مرکز زنان و کودکان و مغز و اعصاب، قسمت اول از مجموعه امکانات پششتیبانی و همچنین یک هتل ۱۵۰ اتاقه برای سرویس دهی به بیماران مناطق حومه و نیروگاه و تاسیسات مرکزی بیمارستان است. فاز دوم نیز از اورژانس، مرکز ریه و قلب، مرکز تحقیقات و درمان بیماری های داخلی، باقیمانده تجهیزات پشتیبانی مرکزی و بیمارستان اعصاب و روان تشکیل می شود. ساختمان قدیمی بیمارستان که مربوط به سال ۱۹۰۲ ترمیم و بازسازی شد و به عنوان بخش اداری مرکزی و مرکز اطلاعات و کتابخانه دوباره مورد استفاده قرار گرفت.

مواقبت های اورژانس و مرکز قلب و ریه با سه ساختمان الحاقی کم عرض خود در جهت شمال غربی – جنوب شرقی واقع شده است که کاربری آن ها در طبقات به فضاهای بستری اختصاص داده شده و در طبقه همکف بخش بیماران سرپایی، فضای انتظار، بخش های تشخیصی و درمانی و اتاق کنفرانس قرار گرفته است.

دو مکعب چوبی که با چرخشی در حجم و رنگ و مصالح متمایز خود را به داخل حیاط مرکزی کشانده اند فضای دعوت کننده ورودی ساختمان زنان و کودکان را می سازند و بر بام آنها نیز تراس هایی شکل گرفته است. تراس های طبقه چهارم فضای باز حیاط را گسترش می دهند. این تراس ها با کف چوبی، باکس های گل و وسایل بازی و سرگرمی و تنوع مصالح کیفیتی ورای فضاهای صرفا عملکردی بیمارستان ها برای استفاده بیماران و همراهانشان به وجود آورده است. پشت دیوارهای شیشه ای طبقه همکف یک سرسرای بزرگ، لابی ورودی، تریا و فروشگاه هدایا، بخش اداری، پذیرش و فضای انتظار و دیگر کاربری های عمومی بیمارستان قرار گرفته است. بخش های درمانی و تشخیصی در طبقه دوم واقع شده است و اتاق های بستری بیماران با پنجره های بیرون زده از سطح نما در طبقات بالاتر قرار گرفته اند. بخش کودکان و زنان دارای اتاق های خصوصی است و اتاق های نیمه خصوصی آن به بیماران دیالیزی و شیمی درمانی اختصاص داده شده است.

بیمارستان سنت الاو تعریف قرن بیستمی از بیمارستان به عنوان یک توده یکپارچه عظیم دارای طبقات متعدد با زون بندی های غیر متمایز و بخش های زیاد و بی بهره از نور و تهویه طبیعی را نقض میکند. بنیاد معماری و فرم نروژ که موسسه ای تحقیقاتی در زمینه طراحی و معماری و برنامه ریزی است در سال ۲۰۰۷ جایزه ملی سالانه اش را به دلیل خلاقیت و ترکیب جامع معماری و طراحی منظر به این بیمارستان اهدا کرد.

منبع:

مجموعه عملکرد های معماری